DAG 8
Normaal is hier een vrije dag voorzien, maar we regelden dat Norman een boot voor ons zou reserveren. Prijs 250 srd voor de volledige dag van 8 tot 18 uur. Onze uitstap de avond voordien was echter wat uit de hand gelopen, en door een misverstand is het reeds 11 uur als we alsnog besluiten te gaan vissen. We weten dat we reeds te laat zijn voor het wisselen van het tij omstreeks 12 uur, maar wat moeten we anders! Het is dan ook reeds bijna 13 uur als we op de rivier zijn en een visserbootje enteren om wat aas aan te kopen. Buiten wat kleine garnalen die we zelf moeten uitzoeken heeft hij nog wat kleine vis bij. Ook hiervan vragen we er een tiental. Bijna zoals steeds krijgen we dit gratis maar geven toch 10 srd. Aan de netten aangekomen is het reeds eb, en we proberen nog enkele katvissen te vangen. We vangen er een vijftigtal, tot de vissers achter ons de netten beginnen op te halen. Aan een vlakbij liggende boot vragen we wat verse aasvisjes, en besluiten enkel nog de twee zwaardere hengels uit te leggen. Het is een juiste keuze, want door het ledigen van de netten achter ons zijn de grotere rovers in de buurt. Ze komen af op de bijvangst die prompt weer in het water gekieperd wordt. De beten blijven dan ook niet ui, en onze slip giert het uit bij iedere aanbeet. We vangen niet minder dan 6 mooie roggen. Gewicht 5.1/5.4/10.2/10.5/15/33kg. Voor de grootste, is de hulp van de naast ons liggende visser meer dan welkom om de vis in de boot te krijgen. Alle vissen worden trouwens onmiddellijk na de vangst teruggezet, echt lekker vinden ze rog toch niet, en we mogen zelf beslisse, vandaar. De enige vis die de schipper wel wil om te eten is de katvis van 7.4 kg die Helmut als extra weet te vangen. Het is 18 uur als we tevreden stoppen, met wat eerst als een vrije dag bedoeld was, maar nu een geslaagde namiddag vissen is geworden.

DAG 9
Vandaag staat een nieuw hoofdstuk op het programma, het Brokopondo stuwmeer. De rit ernaar toe duurt ongeveer 3 uur. Kevin, de Nederlandse eigenaar van de lodge is die dag ook vanaf Paramaribo vertrokken met zijn wagen en de boot op de trailer. Hij rijdt de volledige weg voor ons uit waarna we samen toekomen aan de botenhelling. Er is ook nog een andere boot toegekomen vanaf het water die onze bagage en de ouders van Kevin naar de lodge brengt, zodat wij met de boot van Kevin de kans krijgen om onderweg naar de lodge, gelegen op een eiland in het meer, te vissen. Eerst gaan we echter naar enkele hutten aan de oever, waar jonge meisjes met een net, kleine aasvisjes vangen voor de vissers. Het duurt even, maar voorzien van circa 5cm lange zilveren visjes vertrekken we voor onze eerste kennismaking met de vissen op het meer. Na een flink stuk varen op hoge snelheid tussen de boven het water uitstekende boomtoppen, is het eindelijk zo ver. Kevin plaats een elektromotor vooraan op de boot, die hij met de voeten kan besturen en zo de boot tussen de bomen dirigeert, terwijl hij vist. We kiezen voor Rapala skitter pops als kunstaas, en de beten laten niet lang op zich wachten. Het is een prachtige manier van vissen, en de eerste maal dat ik dit kunstaas gebruikte. De popper wordt met korte bewegingen, of aan een stuk terug binnengevist, waarbij deze met veel kabaal het water voor zijn neus opzwiept. Een voor de Tukunari onweerstaanbare prooi. De vis valt het kustaas dan ook met een steeds verrassende jump aan, waarbij we letterlijk kunnen spreken van het kunstaas aanslaan, niet aanvallen. De vissen proberen als ze gehaakt zijn op allerlei manieren het kunstaas terug kwijt te geraken, met springen, hoofdschudden tot korte diepe runs naar de onderwater liggende takken. Deze takken zijn trouwens nooit veraf, en het gebeurd dan ook meer dan eens dat, zeker aan lichter materiaal, de vis zijn vrijheid terug wint. Iedereen vangt wel zijn deel, maar de grootste vissen worden steeds door Norman gevangen. Achteraf blijkt dat hij na een gemiste beet, steeds een aasvisje aan de dreg bevestigde, en zo de vis vaak tot een tweede uitval kon verleiden. (Dat merkte ik echter pas na twee dagen op). We proberen verschillende plaatsen uit, en merken bijna steeds op de eerste tien worpen of ze er zitten. De visplaats kan zowel een ondergelopen eiland zijn, de oevers van een eiland, of tegen drijvende waterplanten aan. Steeds is de diepte echter beperkt tot maximum enkele meter. Op een van die plaatsen probeer ik het ook even met een kleine duikende Rapala. Ik vang hiermee iets meer vissen, waaronder enkele piranha's, maar ze zijn allen aan de kleine kant. Maar ook aan deze dag komt een einde, en we overnachten in de open lodge onder een prachtige sterrenhemel.

DAG 10
In Sep-Okt-Nov verzamelt een ander soort vis, de Kubi, zich op sommige diepere plaatsen in het meer. Norman neemt ons deze morgen dan ook mee naar een van die plaatsen. De diepte is er ongeveer 18 tot 30 meter, en de bodem zeer grillig. We vissen met het lood onderaan, en het aas, kleine visjes, aan een zijlijntje er boven. Het is terug Norman die een eerste mooi exemplaar van ruim 1kg weet te vangen. Onze vissen zijn echter nooit meer dan 25 cm groot, daarbij vangen we tussendoor geregeld kleine katvissen. Meer dan eens gebeurd het ook dat we van een gehaakte vis, bij het binnenhalen slechts de kop overhouden. De overal aanwezige piranha's zien in de gehaakte, weerloze vis vaak een gemakkelijke prooi. Na een tijd monteer ik een platvis onderlijn met verschillende afhoudertjes, waarvan ik er twee laat staan, en de rest verwijder. Met deze montage, waarbij ik nu twee aasvisjes monteer, komen de aanbeten ook dubbel zo vlug. Voordeel hiervan is, dat je bij een gemiste aanbeet, de lijn op diepte kunt laten, waarbij het tweede aasvisje zijn werk doet. Maar al bij al is het slechts een vrij doffe manier van vissen, en op de middag besluiten we dan ook om weer op Tukunari te vissen. De rest van de namiddag proberen we weer verschillende plaatsen uit, en overal weten we wel enkele exemplaren te vangen, maar nergens blijken ze massaal aanwezig te zijn. De laatste plaats die we aandoen is het eiland recht tegenover onze lodge. en hoewel Norman beweerde dat ze na 18 uur niet meer bijten, weet ik er hier in de schemering nog acht stuks te vangen. Resultaat van die namiddag, ik zeker ruim 20 stuks, Helmut en Norman iets minder, maar steeds wel iets grotere exemplaren.

DAG 11
Deze morgen moeten we terug naar de stuwdam, waar we voor twee uur dienen aan te komen. Twee uur, omdat vanaf dan de kans op meer wind toeneemt, en het water aan deze zijde van het meer dan te woelig kan worden voor onze boot, en de terugweg onmogelijk kan maken. Onderweg doen we zoals steeds nog enkele eilandjes aan, en weer vangen we overal wel iets, maar toch beduidend minder dan de afgelopen dagen. Op het laatste eiland dat we bevissen voor we aan de dam zijn, weet ik voor het eerst twee mooie exemplaren van ruim 2 kg te vangen. Het is dan ook een mooie afsluiting voor dit prachtig meer. De rest van de dag gaat op in de terugrit, en de bagage klaar maken voor het vertrek de volgende dag.

DAG 12-13
Ondanks dat we reeds om 14 uur moeten vertrekken naar de luchthaven, vissen we ook deze morgen nog, of dat was toch de bedoeling. Vissen deden we wel, maar vangen was er niet bij. Het was volle maan geweest, en de stroming veel feller dan de vorige dagen. Daarbij was het water bruin gekleurd van de modder. Alles bleef beperkt tot enkele korte rukjes op de hengeltop, waarbij het me toch lukte om nog een mooie katvis van ongeveer 5 kg te vangen. Naam die ze de vis gaven: Passisi.
En hiermee zat deze visreis er op. Het zou pas de volgende middag zijn als we in België uit de trein stappen.

<<<Terug naar
Dag1 t/m 3
Dag 4 t/m 7

Dag 1 t/m 3
Dag 4 t/m 7